Moringa to roślina pochodząca z Indii, Pakistanu, Bangladeszu i Afganistanu. Uprawia się ją także w tropikach. Liście, kora, kwiaty, owoce, nasiona i korzeń są wykorzystywane do wytwarzania leków w medycynie regionalnej.
Moringę przyjmuje się doustnie w przypadku anemii (niedokrwistość), zapalenia stawów i bólu stawów (reumatyzm), astmy, zaparć, cukrzycy, biegunki, bólu brzucha, wrzodów żołądka i jelit, skurczów jelit, bólu głowy, problemów z sercem, przy wysokim ciśnieniu krwi, kamieniach nerkowych, objawach menopauzy, zaburzeniach czynności tarczycy i infekcjach. Moringa jest również przyjmowana doustnie, aby zmniejszyć obrzęki, jako przeciwutleniacz, oraz aby wzmocnić układ odpornościowy. Niektórzy używają go jako suplementu diety lub toniku. Jest również stosowany jako środek moczopędny. Moringa jest czasami nakładana bezpośrednio na skórę jako środek przeciwbakteryjny lub środek ściągając). Stosuje się go również na skórę w leczeniu zakażenia, łupieżu, chorób dziąseł, brodawek i ran. Olej z nasion moringi jest stosowany w żywności, perfumach i produktach do pielęgnacji włosów i skóry oraz jako smar maszynowy. Niedojrzałe zielone strąki są przygotowywane podobnie do fasoli, podczas gdy nasiona są usuwane z bardziej dojrzałych strąków i gotowane jak groszek lub prażone jak orzechy.
Liście są gotowane i używane jak szpinak, a także są suszone i sproszkowane do stosowania jako przyprawa. Sproszkowane liście moringa zawierają białka, witaminy i minerały. Wydaje się, że jako przeciwutleniacz pomaga chronić komórki przed uszkodzeniem, może również pomóc zmniejszyć stan zapalny i zmniejszyć ból. Odpowiednia dawka moringi zależy od kilku czynników, takich jak wiek użytkownika, zdrowie i kilka innych warunków. W tej chwili nie ma wystarczających informacji naukowych, aby określić odpowiedni zakres dawek moringi w suplementach diety. Należy pamiętać, że produkty naturalne nie zawsze są bezpieczne, a dawkowanie mogą być ważne. Przed użyciem należy postępować zgodnie z odpowiednimi instrukcjami na etykietach produktów i skonsultować się z farmaceutą, lekarzem lub dietetykiem.